Leergang moderne architectuur in Nederland na 1900, deel 3

Vanaf 1980 betrad een nieuwe generatie architecten de beroepspraktijk. Hun werk, aanvankelijk gekenmerkt door een strak neo-modernistisch idioom, kreeg in de loop van de jaren 80 volop kansen om te worden gerealiseerd binnen de voortgezette stadsvernieuwing. 

De Delftse architectengroep Mecanoo, in 1984 opgericht door o.a. Francine Houben en Eric van Egeraat, ontwikkelt een geïntegreerde aanpak van woning en woonmilieu en bewees ze te kunnen omgaan met het herinterpreteren van voorbeelden uit de moderne traditie. 
Van Egeraat, die in 1995 een eigen bureau begon, benadrukt het belang van “smaak” van de architectuur en bepleit zelfs een “nieuwe barok”. Zijn werk onderscheidt zich door een radicale esthetische benadering. Bij het bureau Benthem en Crouwel staat de techniek centraal: niet alleen functioneel maar ook esthetisch (High Tech). 

In het rijkgeschakeerde landschap van de Nederlandse architectuur vraagt Jo Coenen meer aandacht voor historisch besef. Het gaat hem niet zozeer om een bepaalde stijl, maar om een houding van meer diepgang dan het door hem als oppervlakkig omschreven postmodernisme en de nieuwe kneuterigheid. Afkomstig van het bureau van Rem Koolhaas (OMA) ontwikkelen Neutelings en Riedijk een idioom van bouwmassa’s die zich kenmerken door hun plastische eigenaardigheid en gedecoreerde oppervlakken. Door een creatieve herschikking van programmacategorieën proberen zij aan eisen van kostenbeheersing en energiezuinigheid te voldoen. 

De groep MVRDV brengt in haar gebouwen uiteenlopende en veranderende activiteiten samen. Met hun “datascapes” zoeken ze naar nieuwe vrijheden die ontstaan door onderzoek op basis van statistieken. De mogelijkheden van geavanceerde computertechnologie speelt een belangrijke rol in het werk van UN Studio van Ben van Berkel en Caroline Bos. De architecten Soeters en Van Eldonk bedient zich van een scala aan stijlen en benaderingen, al naar gelang de opgave, de context en de wensen van opdrachtgevers en gebruikers. Zelf omschrijft Soeters zijn benadering als een “flexible response”.  

Liesbeth van der Pol (DOK Architecten) is een van de meest eigenzinnige architecten van Nederland. De opmerkelijke verscheidenheid van haar oeuvre past niet in de bekende architectuurstromingen of bouwtradities. De constante in haar werk ligt niet in het uiterlijk van de gebouwen maar in de manier van kijken en diepgewortelde idealen over de relatie tussen mens en gebouw. In zijn boek “Waar nieuw en oud raken. Een pleidooi voor houdbare moderniteit in architectuur” bestudeert Hubert-Jan Henket de transformatie van bestaande gebouwen en de inpassing van eigentijdse gebouwen in een historische context. Hij is hierbij geïnspireerd door de architectuur van de Moderne Beweging.

De volgende architectenbureaus komen aan bod:

1. Benthem-Crouwel
2. Mecanoo
3. Eric van Egeraat
4. Jo Coenen
5. Neutelings / Riedijk
6. UN-studio – Ben van Berkel
7. MVRDV
8. Soeters- Van Eldonk Architecten
9. DOK Architecten
10. Hubert-Jan Henket